update 'happy end' uit 2014
Geplaatst: 13 jan 2017, 21:10
viewtopic.php?f=59&t=9167
Het is er een tijd niet van gekomen, maar ik wil jullie toch nog even laten delen in het verloop vanaf augustus 2014.
Het herstel van de schouderluxatie heeft veel langer geduurd dan aanvankelijk werd verwacht. Pas na onze sleurhutvakantie kon - en durfde - ik in oktober 2014 weer op te stappen. Dat mocht op mijn dochter's Suuz 650. De 3/4 rond op de eerste rotonde heb ik gelukkig gehaald met dat nukkende ding. Moest nog warm draaien en dat met een onzekere bestuurder met klamme handjes. Niet zo'n heel beste combi, maar allengs ging het steeds beter en het zelfvertrouwen op de weg kwam stukje bij beetje weer terug. Tot en met december 2014 heb ik nog fysio gehad, daarna werd me aangeraden om voorlopig thuis dagelijks oefeningen te doen. Het eindresultaat is thans dat er een lichte bewegings- en krachtsbeperking rest. Begin november 2014 heb ik een voor mij betaalbare met ervaring kunnen kopen. Een hartstikke prima motor met diverse speeltjes er op, maar ja, de eerste liefde hè?
Schreef ik toentertijd dat mijn eega alleen maar wat beurs was en schaafwonden had, dan klopt dat. Behalve dat ze enorme angst had om aan het wegverkeer deel te nemen, laat staan dat ze nog mee durfde op de motor. EMDR en gerichte fysio mochten niet baten... na enkele (geslaagde en minder geslaagde) pogingen hield ze het (voorlopig) voor gezien. Gevolg was ook dat de minder werd gebruikt dan ik zou wensen. Afgelopen jaar heeft ze de stap genomen naar alternatieve geneeswijzen, m.n. Japanse (spirituele) heelkunst. Ik weet...was en ben ook zeer sceptisch t.a.v. zulke geneeswijzen. Ze doen echter geen kwaad en blijkbaar zijn daarmee blokkades in haar hersenpannetje weggenomen en hebben we eind afgelopen jaar weer samen op de motoRT genoten. Voorzichtige plannen voor dit jaar liggen er ook al weer .
In oktober/november is er ook eindelijk een eind gekomen aan de verzekeringskwestie. Omdat het een buitenlandse verzekeraar betrof, werd deze vertegenwoordigd door een Nederlandse assuradeur. Uiteindelijk heeft de tegenpartij erkend dat er restbeperkingen aanwezig waren en zouden blijven bij zowel mijn vrouw als bij mij. De aanhouder wint, zullen we maar zeggen. In augustus 2016 heeft er een gesprek bij ons thuis plaatsgevonden op initiatief van onze rechtsbijstandsvertegenwoordiger, om te bepalen waar onze beperkingen en problematieken lagen. Vervolgens heeft onze rechtsbijstand, in overleg met ons, een claim voor letselschade, het restant materiële schade en smartengeld neergelegd die zonder slag of stoot geaccepteerd werd. Dit incl. een IB-clausule vanwege gedorven inkomsten en een recidiviteitsclausule voor 10 jaar inzake mijn schouderluxatie. In deze zaak heeft de rechtsbijstand gedurende de hele looptijd zéér goed werk geleverd. Voor evt. 'bedelaars': de centjes zijn op, besteed aan ons eigen onroerend goed.
Wie bovenstaande kan gebruiken voor zijn eigen situatie: er rusten geen auteursrechten op. Maar het is beter om het rubber er gewoon onder te (kunnen) houden. En dat laatste gun ik iedereen. :) Voor iedereen heel veel rijplezier in 2017 en verder.
Het is er een tijd niet van gekomen, maar ik wil jullie toch nog even laten delen in het verloop vanaf augustus 2014.
Het herstel van de schouderluxatie heeft veel langer geduurd dan aanvankelijk werd verwacht. Pas na onze sleurhutvakantie kon - en durfde - ik in oktober 2014 weer op te stappen. Dat mocht op mijn dochter's Suuz 650. De 3/4 rond op de eerste rotonde heb ik gelukkig gehaald met dat nukkende ding. Moest nog warm draaien en dat met een onzekere bestuurder met klamme handjes. Niet zo'n heel beste combi, maar allengs ging het steeds beter en het zelfvertrouwen op de weg kwam stukje bij beetje weer terug. Tot en met december 2014 heb ik nog fysio gehad, daarna werd me aangeraden om voorlopig thuis dagelijks oefeningen te doen. Het eindresultaat is thans dat er een lichte bewegings- en krachtsbeperking rest. Begin november 2014 heb ik een voor mij betaalbare met ervaring kunnen kopen. Een hartstikke prima motor met diverse speeltjes er op, maar ja, de eerste liefde hè?
Schreef ik toentertijd dat mijn eega alleen maar wat beurs was en schaafwonden had, dan klopt dat. Behalve dat ze enorme angst had om aan het wegverkeer deel te nemen, laat staan dat ze nog mee durfde op de motor. EMDR en gerichte fysio mochten niet baten... na enkele (geslaagde en minder geslaagde) pogingen hield ze het (voorlopig) voor gezien. Gevolg was ook dat de minder werd gebruikt dan ik zou wensen. Afgelopen jaar heeft ze de stap genomen naar alternatieve geneeswijzen, m.n. Japanse (spirituele) heelkunst. Ik weet...was en ben ook zeer sceptisch t.a.v. zulke geneeswijzen. Ze doen echter geen kwaad en blijkbaar zijn daarmee blokkades in haar hersenpannetje weggenomen en hebben we eind afgelopen jaar weer samen op de motoRT genoten. Voorzichtige plannen voor dit jaar liggen er ook al weer .
In oktober/november is er ook eindelijk een eind gekomen aan de verzekeringskwestie. Omdat het een buitenlandse verzekeraar betrof, werd deze vertegenwoordigd door een Nederlandse assuradeur. Uiteindelijk heeft de tegenpartij erkend dat er restbeperkingen aanwezig waren en zouden blijven bij zowel mijn vrouw als bij mij. De aanhouder wint, zullen we maar zeggen. In augustus 2016 heeft er een gesprek bij ons thuis plaatsgevonden op initiatief van onze rechtsbijstandsvertegenwoordiger, om te bepalen waar onze beperkingen en problematieken lagen. Vervolgens heeft onze rechtsbijstand, in overleg met ons, een claim voor letselschade, het restant materiële schade en smartengeld neergelegd die zonder slag of stoot geaccepteerd werd. Dit incl. een IB-clausule vanwege gedorven inkomsten en een recidiviteitsclausule voor 10 jaar inzake mijn schouderluxatie. In deze zaak heeft de rechtsbijstand gedurende de hele looptijd zéér goed werk geleverd. Voor evt. 'bedelaars': de centjes zijn op, besteed aan ons eigen onroerend goed.
Wie bovenstaande kan gebruiken voor zijn eigen situatie: er rusten geen auteursrechten op. Maar het is beter om het rubber er gewoon onder te (kunnen) houden. En dat laatste gun ik iedereen. :) Voor iedereen heel veel rijplezier in 2017 en verder.