BMW RT BOXER FORUM - NL/B

Terug in de tijd: het is 1976 - prachtig nazomerse dag in september.
Ik ben dan 19 jaar. Trots op mijn motor - zuinig ermee, verzorg het tot in de puntjes etc - en een maand later total loss!
We reden met z'n drieën - ik voorop met de Suzuki - heel rustig op een mooi landelijk 80 km weggetje te genieten. Nam een rechterbocht - was er al bijna uit en volledig op mijn eigen weghelft.
Een bruine Ford Escort kwam mij/ons slingerend tegemoet.
Ik zie nog hoe de automobilist met z'n handen voor zijn ogen ons weghelft opschiet en recht op mij afkomt. Er was geen tijd om te ontwijken en in een split second veranderde alles!
Ik klap bovenop de motorkap, hoofd door voorruit en word zo het wegdek weer opgesmeten.
Hoofd klapt als een voetbal op het asfalt en ik kom in de berm tot stil liggen.
Verdwaasd, in shock en ruik de geur van geschroeide rubber, metaal en benzine.
Meters verderop ligt de motor total loss te smeulen. Ik kruip op handen en knieën naar de overkant waar ik iemand akelig hoor jammeren. Mijn passagier - volledig geschild - zag eruit als ruw gehakt.
Ambulance - politie - en joost mag weten waar al die rampen toeristen zo snel vandaan komen!
Automobilist waggelde uit de auto - duidelijk nog beschonken - te jammeren dat hij mij/ons nooit had gezien!?!? Drie motoren met licht , met opvallende kleding en helmen, op klaarlichte dag- maar natuuuuurlijk joh...je had je handen voor je ogen achter het stuur met 105 km per uur....dat is ook verdomd lastig kijken hoor!!

Twee mede motorrijders is gelukkig niets overkomen omdat ze veilig afstand hadden bewaard.
Mijn passagier heeft maanden moeten revalideren van diepe schaaf wonden maar gelukkig geen botbreuken of hersenletsel. Wel lange tijd getraumatiseerd - logisch.
Ik kwam er gezegend vanaf met een aantal botbreuken, schaafwonden en pijn.
Mijn Nolan helm was helemaal doormidden en aan flarden maar had z'n werk goed gedaan, leren motorpak was niets meer van over.
How lucky can you get in life???

Na 6 maanden herstel periode ben ik meteen weer op de motor geklommen (mijn eerste BMW een R75/5) - vastberaden door te gaan met mijn grote passie... motorrijden. En sindsdien geen motorongeluk weer gehad en hoop dat het ook zo blijft.

Echter wat zo'n ongeval mentaal en fysiek met je kan doen wordt soms pas jaren later zichtbaar.

Het is namelijk pas 2 jaar geleden aan het licht gekomen - omdat ik met pijn klachten een arts raadpleegde - dat er bij mij wellicht sprake zou kunnen zijn van restschade veroorzaakt door dat ongeval in 1976.
Jarenlang rugklachten bleek veroorzaakt te zijn doordat mijn linkerbekken scheef stond en je van nature gecorrigeerd gaat lopen/staan. Nooit is dit in 1976 in het ziekenhuis bekeken (laat staan rechtgezet!) na dat ongeval! Het kijken over mijn linkerschouder veroorzaakte ook tientalle jaren veel pijn in nek,hals en schouder. Inmiddels ben ik hersteld hiervan met behulp van een zeer vakkundige fysio- en manuele therapeut.

Conclusie:
Wat mij betreft is dat moment in 1976 absoluut een keerpunt in mijn leven geweest.
Veel dingen waren (en zijn!) daarna zo betrekkelijk geworden en ook veel dingen juist hierdoor waardevoller! ☺

Indrukwekkend, moedig en ontroerend dat je zo'n persoonlijke en traumatiserende ervaring hier met ons deelt.
Dankjewel.

Ik heb even een paar keer moeten slikken, en de rillingen liepen over mijn lijf bij het lezen van jou relaas, want het is voor mij heel herkenbaar, inclusief de geuren. Helaas.
Ik spreek jammer genoeg ook uit eigen ervaring wat een dronken verkeersdeelnemer aan langdurige (en soms levenslange) schade kan veroorzaken op diverse vlakken aan zijn slachtoffers.

Ieder mens heeft (soms hele heftige) keerpunten in zijn leven, soms nog van lang geleden, soms heel recentelijk.
Soms zijn dat meerdere keerpunt-momenten, en weet je het wel weer een plekje te geven.
Vele dingen worden & zijn dan inderdaad heel betrekkelijk, ik herken dat en ben het volledig met je eens.

Ik ben heel blij dat je hersteld bent!

Fijn om te lezen dat er herkenning is! Dank je wel voor je reactie. gr.Till

Wat een heftig verhaal. En dat zo iets ook heel lang gevolgen heeft (gehad). Waar ik wel een beetje benieuwd naar ben is de reden omdat nu - en niet waarom - te melden. M.a.w. was/is er aanleiding waarom je dit verhaal nu met ons deelt? En dat is niet bedoeld als kritiek of zo. Neen puur belangstellend.

Heeft de chauffeur van destijds nog zijn straf gehad? En hoe gaat het met de passagier van destijds?

Zeker indrukwekkend verhaal... Goed ook om af en toe zoiets te lezen, maakt je weer extra bewust van de risico's die op de loer liggen.

Heftig en herkenbaar . . .

Wat een verhaal zeg. Gelukkig heb ik nooit ervaren hoe het is een noemenswaardig motorongeluk te krijgen.
Wel herken ik het veel later optreden van lichamelijke problemen door een trauma. Ook ik heb last van rugklachten die soms zeer erg zijn. Later bij het maken van een MRI van mijn onderrug bleek dat ik een breukje in een wervel had opgelopen in mijn jeugd bij de val uit een speeltoestel. (tenminste ik vermoed dat het toen gebeurd is) De klachten openbaarden zich ook pas 25 jaar na de val.

Het is misschien een standaard uitspraak bij dit soort situaties, maar het had veel en veel erger kunnen aflopen.
Telkens als ik zoiets hoor of lees besef ik weer hoe kwetsbaar je bent in het verkeer en al helemaal als motorrijder.

Luc

Gelukkig kan je je verhaal nog verder vertellen en dank voor het delen met ons.

Een collega heeft op gelijkaardige manier jammer genoeg zijn zoon verloren toen die op weg terug naar huis was na het werk
Een dronken tegenligger reed hem ook met te hoge snelheid frontaal aan. De hulpdiensten zagen toen pas dat er een motor bij betrokken was na het blussen van de auto

Wat een verhaal zeg. Ik ben blij dat ik zoiets nooit heb moeten meemaken.
Mijn ene aanvaring met een auto liep gelukkig slechter af voor de auto dan voor mij en de motor. En het rare was dat ik me nog meer zorgen op dat moment maakte om de motor dan mijzelf. Pas achteraf voelde ik de pijn .
Ik kan me voorstellen dat je zo'n ongeluk nog dikwijls voor je ziet al is het jaren geleden. Je hebt inderdaad zelf dan nog veel geluk gehad dat je dit nog kan navertellen.

Ton

Zeer indrukwekkend verhaal Till. De rillingen lopen idd over mijn rug bij het lezen van jouw relaas. Helaas komt het toch -meer dan we zelf zouden willen- voor dat een collega motorrijder verongelukt. Hoe voorzichtig we ook zijn. Ook Sylvia Stuurman heeft een aantal jaren terug een vreselijk ongeluk gehad met haar R1200GS. http://www.sylviastuurman.nl/motor/majorcrash/

Toch zijn het dit soort verhalen, welke mij constant bewust maken van de risico's, die wij lopen in het verkeer. Natuurlijk zijn er situaties, waar je niets aan kunt doen. De ervaring van Till is er daar één van. Ook in zijn verhaal lees je dat goede motorkleding je leven kan redden.
-Rijd daarom altijd defensief. Neem geen voorrang, maar wacht tot je voorrang krijgt.
-Zorg dat je gezien wordt. Neem zodanig positie in op de weg, dat je "in de spiegels" rijdt van je voorganger.
-Investeer in je eigen veiligheid. Draag altijd motorlaarzen en goede motorhandschoenen.
Draag altijd een motorpak (leer of textiel), hoe warm het ook is. Sommigen vinden het schuw lelijk, maat met gele motorkleding val je absoluut op. Je ziet in het verkeer, dat je gezien wordt.
-Last but not least, gebruik je gezonde verstand in het verkeer en denk meerdere keren tijdens je motorrit "ik word niet gezien, ik word niet gezien...."

Ik wens ons een lang en gezond leven toe met heel veel veilige kilometers.
Hans

ruudRTlc schreef:Zeker indrukwekkend verhaal... Goed ook om af en toe zoiets te lezen, maakt je weer extra bewust van de risico's die op de loer liggen.

Absoluut waar!

Erteetje schreef:Wat een verhaal zeg. Gelukkig heb ik nooit ervaren hoe het is een noemenswaardig motorongeluk te krijgen.
Wel herken ik het veel later optreden van lichamelijke problemen door een trauma. Ook ik heb last van rugklachten die soms zeer erg zijn. Later bij het maken van een MRI van mijn onderrug bleek dat ik een breukje in een wervel had opgelopen in mijn jeugd bij de val uit een speeltoestel. (tenminste ik vermoed dat het toen gebeurd is) De klachten openbaarden zich ook pas 25 jaar na de val.

Het is misschien een standaard uitspraak bij dit soort situaties, maar het had veel en veel erger kunnen aflopen.
Telkens als ik zoiets hoor of lees besef ik weer hoe kwetsbaar je bent in het verkeer en al helemaal als motorrijder.

Luc

Kwetsbaar jazeker en des te meer nodig om het belang van veilig rijden te benadrukken. Wat anderen op de weg doen heb je NOOIT in de hand - wel ons eigen gedrag ;-)
Sterkte met je rug! gr.Till

blackers schreef:Wat een heftig verhaal. En dat zo iets ook heel lang gevolgen heeft (gehad). Waar ik wel een beetje benieuwd naar ben is de reden omdat nu - en niet waarom - te melden. M.a.w. was/is er aanleiding waarom je dit verhaal nu met ons deelt? En dat is niet bedoeld als kritiek of zo. Neen puur belangstellend.

Heeft de chauffeur van destijds nog zijn straf gehad? En hoe gaat het met de passagier van destijds?

Hoi Erteetje,
Reden om verhaal nu te delen:
- Mensen hier op de forum hebben,naar mijn idee, heel veel begrip voor het feit dat dit soort ongevallen ons motorrijders allemaal kunnen treffen.
Ik ben er ook van overtuigd dat zij (die niet motorrijden) minder intens kunnen 'voelen' wat voor impact dit heeft op een motorrijder zoals een mede motorrijder. Althans dit is mijn ervaring....
- Chauffeur kwam eraf met een boete voor het rijden onder invloed.
- Passagier heeft ook direct na herstel het motorrijbewijs gehaald, motor gekocht en lang genoten van het rijden. Is wonder boven wonder 100% hersteld!

Dank voor je belangstelling

Franky schreef:Gelukkig kan je je verhaal nog verder vertellen en dank voor het delen met ons.

Een collega heeft op gelijkaardige manier jammer genoeg zijn zoon verloren toen die op weg terug naar huis was na het werk
Een dronken tegenligger reed hem ook met te hoge snelheid frontaal aan. De hulpdiensten zagen toen pas dat er een motor bij betrokken was na het blussen van de auto

Hi Franky,
Wat in en in triest om dan te lezen dat iemand het leven heeft verloren doordat er drank in het spel was....
Ja....wij hebben dan idd geluk gehad (en hoe!)

concours schreef:Zeer indrukwekkend verhaal Till. De rillingen lopen idd over mijn rug bij het lezen van jouw relaas. Helaas komt het toch -meer dan we zelf zouden willen- voor dat een collega motorrijder verongelukt. Hoe voorzichtig we ook zijn. Ook Sylvia Stuurman heeft een aantal jaren terug een vreselijk ongeluk gehad met haar R1200GS. http://www.sylviastuurman.nl/motor/majorcrash/

Toch zijn het dit soort verhalen, welke mij constant bewust maken van de risico's, die wij lopen in het verkeer. Natuurlijk zijn er situaties, waar je niets aan kunt doen. De ervaring van Till is er daar één van. Ook in zijn verhaal lees je dat goede motorkleding je leven kan redden.
-Rijd daarom altijd defensief. Neem geen voorrang, maar wacht tot je voorrang krijgt.
-Zorg dat je gezien wordt. Neem zodanig positie in op de weg, dat je "in de spiegels" rijdt van je voorganger.
-Investeer in je eigen veiligheid. Draag altijd motorlaarzen en goede motorhandschoenen.
Draag altijd een motorpak (leer of textiel), hoe warm het ook is. Sommigen vinden het schuw lelijk, maat met gele motorkleding val je absoluut op. Je ziet in het verkeer, dat je gezien wordt.
-Last but not least, gebruik je gezonde verstand in het verkeer en denk meerdere keren tijdens je motorrit "ik word niet gezien, ik word niet gezien...."

Ik wens ons een lang en gezond leven toe met heel veel veilige kilometers.
Hans

Dag Hans,

Dank voor je reactie - fijn om te lezen dat mensen hier dit als WAKE UP calls zien en niet zomaar het neerpennen van een verhaal.
Wederom triest dat iemand het leven het moeten laten door een ongeval....

Ook al rijden sommige van ons al talloze jaren motor (zelf al 35 jaar) tóch ALTIJD scherp zijn en blijven in het verkeer. Mijn moto: kijken,kijken,kijken en alert blijven op je medeweggebruikers wat betreft hun gedrag.

Fijn om tips met ons te delen! Ben SUPER BLIJ met alle hedendaagse dingen (kleding,vesten,reflecterende strips,etc) die ons zichtbaarder maken in het verkeer

groetjes,
Till

ps. for the record...ik ben een vrouw :-)